Column sociaal juridische dienstverlening juli

Geen rommeltje meer

Door Ishara Esajas, sociaal juridische dienstverlening, SMWO

Ik heb veel bewondering voor de jonge vrouw die tegenover mij zit. Ik ben vandaag namelijk voor de laatste keer bij haar thuis. Dat klinkt verdrietig maar dat is het niet. Het betekent dat het goed gaat en dat mevrouw mijn hulp niet meer nodig heeft.

In het begin was dat wel anders. Mevrouw is vorig jaar geëmigreerd naar Nederland met haar man en twee kinderen. Helaas liep het huwelijk uit op een echtscheiding en bleef zij achter met heel veel schulden. Ze waren getrouwd in gemeenschap van goederen en haar ex-man regelde hun financiën, zelf had zij daar geen zeggenschap over. Dit hoort bij hun cultuur, vertelt ze mij. Zij zorgt voor de kinderen en de man voor het geld. Dat hij daar een potje van maakte, wist zij pas zodra de deurwaarders aanklopten en meneer met de noorderzon was vertrokken.

Meneer had al langere tijd verschillende rekeningen niet betaald, waaronder die van de huur. Wat meneer dan wel met het geld heeft gedaan, dat wist mevrouw niet. Dat maakt verder ook niet uit, want mevrouw is nu (mede)aansprakelijk voor de schulden. Ze heeft een parttime baantje en haar inkomen wordt aangevuld vanuit de bijstand tot het sociaal minimum. Geen vetpot dus. Toch is mevrouw bewonderenswaardig positief over de situatie. Ze wil graag een nieuw begin voor haar en haar twee kinderen maken en ze wil er alles aan doen om de problemen op te lossen.

Voor een lange tijd ben ik betrokken bij het gezin. We maken afspraken met haar schuldeisers en mevrouw werkt tegelijkertijd hard aan haar inburgering in Nederland. Waar ze eerst nog weinig wist van de taal en wet- en regelgeving, spreekt ze inmiddels een behoorlijk woordje Nederlands. Daarnaast is mevrouw goed op de hoogte van de regels en houdt ze haar administratie netjes bij. Als ik haar vraag hoe ze dit allemaal zo snel heeft geleerd, vertelt ze dat ze veel boeken leest en de taal oefent als de kinderen naar bed zijn. Daarnaast probeert ze op haar werk zoveel mogelijk Nederlands te spreken en gaat ze naar het Taalcafé. Hier kunnen mensen oefenen met de taal en daarnaast is het een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen. Mevrouw heeft al een aantal vrienden weten te maken door zo actief bezig te zijn.  

We zijn een aantal maanden verder en nu ben ik er dus voor de laatste keer. Met haar en de kinderen gaat het goed. Ze heeft haar financiën op orde en betaalt haar deel van de schulden netjes af. Ze vertelt mij dat ze zich thuis voelt in Nederland en blij is met de vrienden en het werk wat ze nu heeft. Ik vind het bijzonder knap hoe positief mevrouw ondanks alle tegenslagen is gebleven en vertel haar dat ook. ‘Ja, maar voor mij geen mannen meer. Daar wordt het alleen maar rommelig van’, reageert ze zonder aarzeling. Ik moet er smakelijk om lachen.

Wil je weten of wij jou kunnen helpen bij een juridisch of financieel probleem? Dan doe je er goed aan om contact op te nemen met een sociaal juridisch dienstverlener. Dit kan door te bellen met het Informatiepunt van SMWO via telefoonnummer 0113 -277 111.